60- Güneş Doğmadan Önce Müdelife’den Ayrılmak - ٦٠ - باب مَا جَاءَ أَنَّ الإِفَاضَةَ مِنْ جَمْعٍ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ
Sünen-i Tirmizi: 05 - HAC KİTABI: 60- Güneş Doğmadan Önce Müdelife’den Ayrılmak
Tarih: 22 Mart 2024 Cuma0 cevap verildi, 1 değerlendirme yapıldı,
3 görüntülendi.Bu sayfa 22.03.2024 tarihinden itibaren
3 defa görüntülendi.
٩٠٤ - حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ، حَدَّثَنَا أَبُو خَالِدٍ الأَحْمَرُ، عَنِ الأَعْمَشِ، عَنِ الْحَكَمِ، عَنْ مِقْسَمٍ، عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ، أَنَّ النَّبِيَّ صلّى اللّه عليه وسلّم أَفَاضَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ . قَالَ وَفِي الْبَابِ عَنْ عُمَرَ . قَالَ أَبُو عِيسَى حَدِيثُ ابْنِ عَبَّاسٍ حَدِيثٌ حَسَنٌ صَحِيحٌ . وَإِنَّمَا كَانَ أَهْلُ الْجَاهِلِيَّةِ يَنْتَظِرُونَ حَتَّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ ثُمَّ يُفِيضُونَ .
٩٠٥ - حَدَّثَنَا مَحْمُودُ بْنُ غَيْلاَنَ، حَدَّثَنَا أَبُو دَاوُدَ، قَالَ أَنْبَأَنَا شُعْبَةُ، عَنْ أَبِي إِسْحَاقَ، قَالَ سَمِعْتُ عَمْرَو بْنَ مَيْمُونٍ، يُحَدِّثُ يَقُولُ كُنَّا وُقُوفًا بِجَمْعٍ فَقَالَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ إِنَّ الْمُشْرِكِينَ كَانُوا لاَ يُفِيضُونَ حَتَّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ وَكَانُوا يَقُولُونَ أَشْرِقْ ثَبِيرُ . وَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلّى اللّه عليه وسلّم خَالَفَهُمْ . فَأَفَاضَ عُمَرُ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ . قَالَ أَبُو عِيسَى هَذَا حَدِيثٌ حَسَنٌ صَحِيحٌ
60- Güneş Doğmadan Önce Müdelife'den Ayrılmak
904- İbn Abbâs (رضي الله عنه)'den rivâyete göre: “Rasûlüllah (ﷺ), Müzdelife'den güneş doğmadan önce ayrılırdı.” (Ebû Dâvûd, Menasik: 65; Buhârî, Hac: 101)
Tirmizî: Bu konuda Ömer'den de hadis rivâyet edilmiştir.
Tirmizî: İbn Abbâs hadisi hasen sahih olup cahiliye dönemi insanları güneş doğduktan sonra Müzdelife'den ayrılırlardı.
905- Ebû İshâk (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, şöyle demiştir: Amr b. Meymun'dan işittim şöyle diyordu: Biz, Müzdelife'de vakfe'de iken Ömer b. Hattâb dedi ki: “Müşrikler güneş doğuncaya kadar Müzdelife'den ayrılmazlar ve ey sebir dağı güneşin ışıklarıyla aydınlan da biz Minâ'ya hareket edelim derlerdi. Rasûlüllah (ﷺ) onlara uymadı ve güneş doğmadan önce Minâ'ya hareket etti, Ömer'de güneş doğmadan hareket etti.” (Buhârî, Hac: 101; Nesâî, Menasik: 213)
Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir.
