3- Bakara Sûresindeki Tefsir Edilen Âyetler

3- Bakara Sûresindeki Tefsir Edilen Âyetler

3213- Ebû Mûsâ el Eş'arî (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, şöyle demiştir: Rasûlüllah (ﷺ) şöyle buyurdu: “Allah, Adem'i yeryüzünün her bir tarafından aldığı topraktan yaratmıştır. Bundan dolayı Adem'in nesli yeryüzünün renkleri kadar değişik şekillerde çoğalıp geldiler. Dolayısıyla; kimi kızıl renkli, kimi beyaz, kimi siyah kimi de bunlar arası renklerdedir. Kimi yumuşak, kimi sert, kimi iyi, kimi kötüdür.” (Ebû Dâvûd, Sünnet: 27)

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir.

3214- Ebû Hüreyre (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, Rasûlüllah (ﷺ), Bakara sûresi 58. ayeti olan “Fakat kapısından secde ederek girin” ayetini tefsir ederek şöyle buyurdu: “O gün İsrail oğulları secde ederek değil uylukları üzerinde emekleyerek girdiler.”

3215- Aynı senedle Peygamber (ﷺ)'den Bakara 59. ayeti olan “Sözü kendilerine söylenenden başka bir şekle soktular.” “Arpada bir hububat türüdür” deyiverdirler. (Buhârî, Tefsir-ül Kur'an: 27; Müslim, Tefsir: 17)

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir.

3216- Âmir b. Rabia (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, şöyle demiştir: Bir yolculukta kapkaranlık bir gecede Rasûlüllah (ﷺ) ile beraberdik, kıblenin ne taraf olduğunu bilemedik ve herkes kendi tahminine doğru namaz kılmıştı. Sabahlayınca durumu Rasûlüllah (ﷺ)'e aktardık. Bunun üzerine: Bakara sûresi 115. ayeti olan “Nereye dönerseniz dönün Allah'a dönmüş olursunuz” ayeti nazil oldu. (İbn Mâce, İkametüs Salat: 27)

Tirmizî: Bu hadis garibtir. Bu hadisi sadece Eş'as es Semman'ın, Ebû'r Rabi'den, Âsım b. Ubeydullah'tan yaptığı rivâyetiyle bilmekteyiz. Eş'as hadis konusunda zayıf sayılan birisidir.

3217- İbn Ömer (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, şöyle demiştir: Rasûlüllah (ﷺ), nafile namazlarını devesi üzerinde, devesi ne tarafa yönelirse yönelsin kılardı. Bu durumda Mekke'den Medîne'ye geldi. (Yani Ka'beye arkası dönük vaziyette) Sonra İbn Ömer: Bakara 115. ayetini okudu: “Doğu da batı da Allah'ındır...” İbn Ömer bu âyet bu konuda inmiştir, dedi. (Buhârî, Cuma: 27; Müslim, Salat-ül Müsafirin: 17)

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir.

3218- Katâde'nin, Bakara 115. ayeti hakkında şöyle söylediği rivâyet edilmiştir. Bu ayetin hükmünü Bakara 149. ayeti kaldırılmıştır. “Her nereden gelirsen gel ve her nerede olursan ol yüzünü Mescid-i Haram'a çevir.”

3219- Aynı şekilde Muhammed b. Abdulmelik b. Ebûşşevarib, Yezîd b. Zürey' vasıtasıyla Saîd'den ve Katâde'den bu hadisi bize aktarmışlardır. Mûcâhid'den Bakara 115. ayetindeki “Fesemme” yi Allah'ın kıblesidir şeklinde tefsir etmiştir.

Mûcâhid'in bu tefsirini Ebû Küreyb, Vekî'den, Nadr b. Arabî'den ve Mûcâhid'den bize böylece aktarmıştır.

3220- Enes (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, Ömer: Ey Allah'ın Rasûlü! dedi. İbrahim makamının arkasında namaz kılabilsek... dedi. Bunun üzerine Bakara 125. âyet nazil oldu: “Öyleyse vaktiyle İbrahim'e ayarlanan yeri siz de kendinize ibadet yeri edinin.” (Buhârî, Salat: 27; Müslim, Fedail-üs Sahabe: 17)

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir.

3221- Yine Enes (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, Ömer şöyle demiştir: Ey Allah'ın Rasûlü! İbrahim makamından bir namazgah edinmiş olsaydınız dedim ve Bakara 125. âyet nazil oldu. (Buhârî, Salat: 27; Müslim, Fedail-üs Sahabe: 17)

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir. Bu konuda İbn Ömer'den de hadis rivâyet edilmiştir.

3222- Ebû Saîd (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, Rasûlüllah (ﷺ), Bakara 143. ayetindeki “vasatan” kelimesini Adaletli olarak tefsir etmiştir. (Buhârî, Tefsir-ül Kur'an: 27; İbn Mâce, Zühd: 17)

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir.

3223- Abd b. Humeyd, Cafer b. Avn vasıtasıyla A'meş'den, Ebû Salih'den rivâyet ederek Rasûlüllah (ﷺ)'in şöyle buyurduğunu bize aktarmıştır: “Kıyamet gününde Nuh çağrılacak ve Tebliğ ettin mi?” diye sorulacak o da “evet” diyecektir. Bu sefer Nuh kavmi çağrılıp: “Size tebliğ etti mi?” diye soracak: Onlar da bize hiçbir uyarıcı gelmedi diyecekler. Bunun üzerine Nuh'a şâhidlerin kimlerdir, denilecek? Nuh'ta: “Muhammed ve Ümmetidir” diyecek. Bunun üzerine sizler getirileceksiniz ve Nuh'un tebliğ ettiğine dair şâhidlik edeceksiniz. İşte Allah'ın indirdiği Bakara 143. ayetinin tefsiri budur: “vasat” adaletli demektir.

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir.

3224- Muhammed b. Beşşâr, Cafer b. Avn vasıtasıyla A'meş'den bu hadisin bir benzerini bize aktarmıştır.

3225- Berâ (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, şöyle demiştir: Rasûlüllah (ﷺ), Medîne'ye geldiğinde on altı ve on yedi ay kadar Mescid-i Aksa'ya doğru namaz kıldı. Fakat kendisi Ka'be'ye yöneltilmesini çok isterdi. Sonra Allah: Bakara 144. ayetini indirdi. Böylece Rasûlüllah (ﷺ), Ka'be'ye yöneltildi. Bunu kendisi de çok arzulamakta idi. Bir şahıs Rasûlüllah (ﷺ) ile ikindi namazını kıldı ve Ensâr'dan bir cemaatin yanına uğradı. Bunlar Beyti Makdis'e doğru kılmakta oldukları ikindi namazının rûku'un da idiler. O şahıs kendisinin Rasûlüllah (ﷺ) ile namaz kıldığına ve kıblenin Ka'be'ye çevrilmiş olduğuna şâhidlik ederek konuştu. Bunun üzerine onlar da rûku'da oldukları halde Ka'be'ye doğru döndüler. (Buhârî, İman: 27; Müslim, Salat: 17)

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir. Sûfyân es Sevrî bu hadisi Ebû İshâk'tan rivâyet etmiştir.

3226- İbn Ömer (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, şöyle demiştir: “Onlar sabah namazının rûkuunda idiler.” (Tirmizî rivâyet etmiştir.)

Bu konuda Amr b. Avf el Müzenî'den, İbn Ömer'den, Imara b. Evs'den ve Enes b. Mâlik'den de hadis rivâyet edilmiştir.

Tirmizî: İbn Ömer hadisi hasen sahihtir.

3227- İbn Abbâs (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, şöyle demiştir: Rasûlüllah (ﷺ), Ka'be'ye yöneltildiği zaman Ashab: Ey Allah'ın Rasûlü! dediler. Beyt-i Makdis'e doğru namaz kılarken ölüp giden kardeşlerimizin durumu ne olacak? Bunun üzerine Allah Bakara sûresi 143. ayetini inzal etti: “... Allah sizin imanınızı ve önceden Kudus'e dönerek kıldığınız namazları boşa götürecek değildir...” (Ebû Dâvûd, Sünnet: 27)

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir.

3228- Urve (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, şöyle demiştir: Âişe (راضي عنها)'ya Safa ile Merve arasında Sa'y yapmayan kimseye bir şey gerekmez bu sebeble orada Sa'y edemez isem aldırış etmem dedim. Bunun üzerine Âişe: Ey kız kardeşimin oğlu ne kötü söz söyledin! Rasûlüllah (ﷺ) ve Müslümanlar Sa'y etmişlerdir. Ancak cahiliyye döneminde Müşellel denilen yerdeki Menat putu için ihrama girenler Safa ile Merve arasında sa'y yapmazlardı. Bu yüzden yüce Allah Bakara sûresi 158. ayetini indirdi. “Hac ve Umre maksadıyla Ka'be'ye gelenlerin safa ile Merve arasında gidip gelmelerinde sakınca yoktur.” Mesele senin de dediğin gibi olsaydı Allah Safa ile Merve arasında gidip gelmekte bir sakınca yoktur buyurmazdı.

Zührî diyor ki: Bunu Ebû Bekir b. Abdurrahman b. Harîs b. Hişâm'a anlattım hoşuna gitti ve dedi ki: “İşte bu bir ilimdir.” İlim adamlarının bazılarının şöyle dediklerini işittim. Araplardan Sa'fa ile Merve arasında sa'y etmeyenler bu ikiş taş arasında sa'y etmemiz cahiliyye işidir, derlerdi. Ensâr'dan olan diğerleri de bize Ka'be'yi tavaf etmemiz emredildi. Safa ile Merve arasında sa'y etmek bize emredilmedi, dediler. Bunun üzerine Allah Bakara sûresi 158. ayetini indirdi: “Safa ile Merve'de Allah'ın insanlığa sunduğu sembollerden biridir...” Ebû Bekir b. Abdurrahman bu ayetin onlar ve bunlar hakkında nazil olduğu kanaatindeyim, demektedir. (Buhârî, Hac: 27; Müslim, Hac: 17)

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir.

3229- Âsım b. Ahvel (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, şöyle demiştir: Enes b. Mâlik (رضي الله عنه)'e Safa ile Merve'den sordum bunun üzerine şöyle dedi: O ikisi cahiliyye dönemi sembollerindendir. Müslüman olunca bunlardan el çektik. Bunun üzerine Allah: “Safa ile Merve, Allah'ın insanlığa sunduğu sembollerden birisidir. Her kim hac ve Umre...” (Bakara 158) ayetini indirdi. Dolayısıyla Safa ile Merve arasında Sa'y etmek tatavvu yani nafile olup vâcib değildir. “Zira kim gönlünden koparak iyiliği artırırsa bilsin ki Allah şükre bol karşılık verendir ve her şeyi bilendir.” (Bakara: 158) (Buhârî, Hac: 27; Müslim, Hac: 17)

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir.

3230- Câbir b. Abdullah (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, şöyle demiştir: Mekke'ye geldiğinde Rasûlüllah (ﷺ)'den işitmiştim. Ka'be'yi yedi sefer dolaştıktan sonra Bakara 125. ayeti olan: “... Öyleyse vaktiyle İbrahim'e ayarlanan yeri sizde kendinize ibadet yeri edinin...” ayetini okudu ve makamın arkasında namaz kıldı, sonra Hacer-ül Esved'e gelerek uzaktan onu eliyle işaret ederek selamladı sonra Allah'ın başladığı yerden başlayalım diyerek Safa tepesine çıktı ve Bakara 158. ayetini okudu. (Müslim, Hac: 27; Nesâî, Menasik: 17)

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir.

3231- Berâ (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, şöyle demiştir: Rasûlüllah (ﷺ) ashabı oruç ilk farz olduğunda şöyle yapardı: Oruçlu kişi iftarını açmadan uyuya kalırsa gecesinde de akşama kadar, gündüzünde de bir şey yiyemezdi. Kays b. Sırme oruçlu idi. İftar zamanı gelince hanımına geldi ve yanında yiyecek var mı? diye sordu. O da hayır dedi. Fakat sana biraz yiyecek bir şeyler arayıp bulayım dedi. Hanımı yanına gelince gün boyu çalışıp yorgun düşen kocasını uyumuş olarak buldu ve yazık oldu sana dedi. Gün yarıya gelince Kays bayılıp düştü. Durum Peygamber (ﷺ)'e anlatıldı, bunun üzerine Bakara 187. ayeti indi. Müslümanlar bu ayete çok sevindiler “... ve gecenin karanlığından, tan yerinin aydınlığı fark edilinceye kadar yiyip içebilirsiniz...” (Buhârî, Savm: 27; Nesâî, Sıyam: 17)

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir.

3232- Numân b. Beşîr (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, Peygamber (ﷺ), Mü'min sûresi 60. âyet; “Rabbiniz buyuruyor ki bana duâ edin duânızı kabul edeyim...” ayetindeki duâ ibadet etmek demektir dedi ve ayeti sonuna kadar okudu. (İbn Mâce, Duâ: 57)

Tirmizî: Mansur rivâyeti olarak bu hadis hasen sahihtir.

3233- Adiyy b. Hatîm (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, şöyle demiştir: Bakara 187. ayeti nazil olunca oradaki siyah iplik, beyaz iplik meselesini Rasûlüllah (ﷺ): “Gecenin karanlığından gündüzün beyazlığının seçilmesidir” buyurdu. (Buhârî, Savm: 27; Müslim, Sıyam: 17)

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir.

3234- Ahmed b. Müni' Hüşeym vasıtasıyla Mûcâlid'den, Şa'bî'den, Adiyy b. Hâtim'den bu hadisin bir benzerini bize aktarmışlardır.

3235- Adiyy b. Hatîm (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, şöyle demiştir: Rasûlüllah (ﷺ)'e oruçtan sordum, “Bakara 187. ayetini okudu.” Ben de biri beyaz diğeri siyah iki ip aldım onlara bakmaya başladım. Bunun üzerine Rasûlüllah (ﷺ) bana bir şey söyledi -Sûfyân bu şeyi ezberinde tutamamıştı- ve gerçekten o gece ile gündüzdür buyurdu. (Buhârî, Savm: 27; Müslim, Sıyam: 17)

Bu hadis hasen sahihtir.

3236- Eslem Ebû Imrân et Tücîbî (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, şöyle demiştir: Rum şehri olan İstanbulda idik. Rumlar karşımıza büyük bir ordu çıkardılar. Onlara karşı Müslümanlardan bir o kadar veya daha fazla asker çıkarıldı. Mısırlıların başında komutan olarak Ukbe b. Âmir bulunuyordu. Ordunun komutanı ise Fedâle b. Ubeyd idi. Müslümanlardan bir asker Rumların saflarına hücum ederek onların arasına girdi. Askerler bağırarak “sübhanallah” dediler. Bu kimse kendi eliyle kendini tehlikeye atıyor. Bunun üzerine Ebû Eyyûb ortaya atılarak şöyle dedi: Ey insanlar! Siz bu ayeti (Bakara 195) yorumlamaya çalışıyorsunuz bu yaptığınız bir yorumdur. Bu âyet biz Ensâr topluluğu hakkında nazil olmuştur. Allah, İslam'ı güçlendirip yardımcılarını çoğaltınca bizler peygambere duyurmadan birbirimize pek çok malımızı heder edip tükettik; mallarımızla ilgilenmedik. Allah, İslam'ı güçlendirmiş, yardımcılarını çoğaltmıştır. Artık bizler mallarımızın başına oturup onlarla meşgul olsak ihmal ettiğimiz şeyleri telafi etsek dedik. Allah, bizim bu sözümüze karşılık olmak üzere şu ayetini indirdi: (Bakara: 195) “Allah yolunda size verilenlerden bol bol harcayın. Böylece size Cennet kazandıracak imkanı hazır bulmuşken onu kullanmayacak kendi elinizle kendimizi tehlikeye atmayın...” Tehlike: Malların üzerinde oturmak onları çoğalmaya ve ıslah etmeye çalışmak ve Allah yolunda cihâdı terk etmektir.

Böylece Ebû Eyyûb, Allah yolunda cihâda devam ederek şehîd olup Rum toprağına defnedilmiştir. (Ebû Dâvûd, Cihâd: 27)

Tirmizî: Bu hadis hasen sahih garibtir.

3237- Ka'b b. Ucre (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, şöyle demiştir: Tüm benliğimi elinde tutan Allah'a yemin ederim ki şu âyet benim hakkımda nazil olmuştur ve Allah orada beni kastetmiştir. “... ama içinizden hasta olan veya başında rahatsızlık olan, kimse bu yüzden daha önce traş olursa oruç tutarak veya sadaka vererek veya kurban keserek özrünü karşılayacak bir şey yapmalıdır.” (Bakara 196) Ka'b b. Ucre diyor ki: İhramlı olarak Hudeybiye'de Peygamber (ﷺ) ile beraber idik, müşrikler yolumuzu kesip bizi muhasara etmişler ve Ka'be'ye bırakmıyorlardı.

Benim saçlarım kulak memesine kadar uzamıştı o derece bit vardı ki yüzüme dökülmeye başladı. Peygamber (ﷺ) bana uğradı ve saçındaki bitler seni rahatsız ediyor olmalı dedi. Ben de evet dedim. Rasûlüllah (ﷺ): Tıraş ol buyurdu ve bu âyet nazil oldu.

Mücâhid diyor ki: Oruç üç gündür, yemek altı yoksul içindir. Kurban ise koyun ve benzerileridir.

3238- Ali b. Hucr, Hüşeym vasıtasıyla Ebû Bişr'den, Mûcâhid'den, Abdurrahman b. ebî Leylâ'dan, Ka'b b. Ucre'den bu hadisin bir benzerini bize aktarmışlardır. (Buhârî, Hac: 27; Müslim, Hac: 17)

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir.

3239- Ali b. Hucr, Huşeym vasıtasıyla Eş'as b. Sevvar'dan, Şa'bi'den, Abdullah b. Ma'kıl'den, Ka'b b. Ucre'den yukarıdaki hadisin bir benzerini bize aktarmışlardır.

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir. Abdurrahman b. el Isbahanî, Abdullah b. Ma'kıl'den buna yakın bir hadis rivâyet etmiştir.

3240- Ka'b b. Ucre (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, şöyle demiştir: Rasûlüllah (ﷺ) yanıma geldi ben bir tencerenin altını yakmakta idim. Bitler alnımdan ve kaşlarımdan dökülmekte idi. Bunun üzerine Rasûlüllah (ﷺ), başındaki bitler seni rahatsız ediyor mu? Buyurdu. Ben de evet dedim. O halde başını tıraş et, ya bir kurban kes veya üçgün oruç tut veya altı fakiri doyur buyurdu. Eyyûb diyor ki: “Mûcâhid'in bu üç şeyden hangisini önce zikrettiğini bilmiyorum.” (Buhârî, Hac: 27; Müslim, Hac: 17)

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir.

3241- Abdurrahman b. Ya'mur (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, şöyle demiştir: Rasûlüllah (ﷺ) şöyle buyurdu: “Hac Arafattır, Hac Arafattır, Hac Arafattır, Minâ günleri ise üç gündür.” (Bakara 203) “... Kim iki gün içerisinde Minâ'dan Mekke'ye dönerse ona günah yoktur, kim de geri kalırsa yolunu Allah ve kitapla bulduğu takdirde günaha girmemiş olur...” Fecr doğmadan önce Arafat'a yetişen kişi Hacca yetişmiş olur. (Nesâî, Menasik: 2; Ebû Dâvûd, Menasik: 27)

İbn Ömer, Sûfyân b. Uyeyne'den naklederek dedi ki: “Bu hadis Sevrî'nin rivâyet ettiği en güzel hadistir.”

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir.

Bu hadis Şu'be, Bükeyr b. Atâ'dan rivâyet etmiştir. Bu hadisi sadece Bükeyr b. Atâ'nın rivâyeti olarak bilmekteyiz.

3242- Âişe (راضي عنها)'dan rivâyete göre, Rasûlüllah (ﷺ), Bakara 204. ayeti hakkında şöyle buyurdu: “Allah en fazla kızıp hoşlanmadığı insan düşmanların en yamanı olan konuşmasına dini elbise büründüren kimsedir.” (Buhârî, Mezâlim: 27; Müslim, İlim: 17)

Tirmizî: Bu hadis hasendir.

3243- Enes (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, şöyle demiştir: Yahudiler kadınlar hayız gördüğü zaman onlarla bir arada yemezler, içmezler, evlerde onlarla birlikte olmazlardı. Bu durum Rasûlüllah (ﷺ)'e soruldu da Allah, Bakara 222. ayetini indirdi. Bunun üzerine Peygamber (ﷺ), onlara kadınlarla bir arada yemelerini içmelerini ve cinsel ilişki dışında beraber olabileceklerini emretti. Bunun üzerine Yahudiler: Her konuda bizi muhalefet ediyorlar dediler. Abbâd b. Bişr ve Üseyd b. Hudayr, Peygamber (ﷺ) ile gelerek bu durumu bildirdiler ve muhalefet etmek, tam her konuda olsun diye hayızlı iken cinsel ilişki de bulunamaz mıyız? Diye sordular. Rasûlüllah (ﷺ)'in yüzü birden değişiverdi ve ikimize kızdığını anladık kalkıp giderken birileri Peygamber (ﷺ)'e süt hediyesi göndermişti. Rasûlüllah (ﷺ), peşlerinden bir adam gönderip onlara bu gelen hediye sütten içirdi. Böylece bize kızmağını anlamış olduk. (Müslim, Hayz: 27; Nesâî, Hayz: 17)

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir.

3244- Muhammed b. Abdûl A'lâ (رضي الله عنه), Abdurrahman b. Mehdî vasıtasıyla Hammad b. Seleme'den, Sabit'den, Enes'den mana olarak bu hadisin bir benzerini bize aktarmışlardır.

3245- İbn ebî Ömer Sûfyân vasıtasıyla İbn'ül Münkedir'den ve Câbir'den rivâyete göre, şöyle demiştir: Yahudiler şöyle de derlerdi: “Kişi karısına arkasından yaklaşıp cinsel ilişkide bulunursa ve bir çocuğu olursa o çocuk şaşı olur.” Bakara 223. ayeti indirildi: “Kadınlarınız sizin için nesil yetiştiren tarlalarınızdır. Bu yüzden tarlanıza nasıl isterseniz öylece varın...” (Müslim, Hayz: 27; Nesâî, Hayz: 17)

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir.

3246- Ümmü Seleme (راضي عنها)'den rivâyete göre, Rasûlüllah (ﷺ), Bakara 223. ayeti hakkında şöyle buyurdu: Yani tek yoldan dilediğiniz şekilde.” (Müsned: 25387)

Tirmizî: Bu hadis hasendir. İbn Huşeym; Abdullah b. Osman'dır. İbn Sâbıt; Abdurrahman b. Abdullah b. Sabit el Cumahî olup Mekkelidir.

Hafsa; Ebû Bekir es Sıddîk'ın oğlu Abdurrahman'ın kızıdır, “Fisimamın vahid” diye de rivâyet edilmiştir. Mana olarak bir olup tek bir delikten yaklaşınız anlamındadır.

3247- İbn Abbâs (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, Ömer, Rasûlüllah (ﷺ)'e gelerek “Mahvoldum” dedi. Rasûlüllah (ﷺ) de seni mahveden nedir? Buyurdu. Ömer: Bu gece binitime ters bindim yani hanımıma arkasından önüne yaklaştım dedi. Peygamber (ﷺ), ona bir karşılık vermedi ve hemen Bakara 223. ayeti nazil oldu ve Rasûlüllah (ﷺ) şöyle buyurdu: “Önden yaklaş veya öne arkadan yaklaş ancak makad deliğinden ve hayız halinden sakın.” (Müsned: 2569)

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir. Yakub b. Abdullah el Eş'arî; Yakub el Kummî'dir.

3248- Ma'kıl b. Yesâr (رضي الله عنه)'den rivâyete göre; Ma'kıl, Peygamber (ﷺ) zamanında kız kardeşini bir Müslüman'la evlendirdi. Bu kadın o kimse yanında belli bir süre kaldı. Sonra o kişi bu kadını bir talakla boşadı, bekleme süresi doluncaya kadar da ona müracaat etmedi. Sonra kadın o adama o adam da kadına istek duydu. Pek çok dünürcü ile beraber o da o kadını istedi. Ma'kıl ona: “Hey şaşkın adam ben onu sana vermiş ve seninle evlendirmişken sen onu boşadın vallahi sana ebediyen bir daha dönemez. Senin onunla bir alakan kalmamıştır” dedi. Allah ise bu erkeğin o kadına o kadının da bu erkeğe ihtiyacı olduğunu bilmekteydi. Bu yüzden Bakara sûresi 232. ayetini indirdi: “Eşlerinizi boşadığınızda bekleme süreleri de sona erdiğinde kocalarıyla örfe uygun güzelce anlaşmışlarsa onlara engel olmayın. Bu Allah'a ve ahiret gününe inanan her biriniz için bir uyarıdır ve sizin için en erdemli ve en temiz yoldur. Allah bilir siz bilmezsiniz.” Ma'kıl bunu işitince Rabbimi dinlemek ve boyun eğmek vazifemdir, sonra eski kocasını çağırdı ve seni evlendirip ikramda bulunacağım. (İbn Mâce, Talak: 27)

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir. Bu hadis başka şekilde de Hasan-ı Basrî'den rivâyet edilmiş olup garibtir. Bu hadiste velisiz nikahın caiz olmadığına bir işaret vardır. Çünkü Ma'kıl'ın kız kardeşi dul idi. Evlenme işi velisinden ayrı olarak kendi elinde olsaydı kendi kendini evlendirir. Ma'kıl'e muhtaç olmazdı. Nihayet Allah bu ayeti kerimede velilere hitap ederek şöyle buyurmaktadır: “...anlaşmışlarsa onlara engel olmayın...” Bu ayette'de; Evlendirme konusunda salahiyetin kadının rızası alınmak suretiyle velilere aid olduğuna bir işaret vardır.

3249- Âişe (راضي عنها)'nın azâdlı kölesi Ebû Yunus'tan rivâyete göre, şöyle demiştir: Âişe kendisi için bir Mushaf yazmamı bana emretti ve Bakara 238. ayetine geldiğinde beni haberdar et dedi. Bu ayete geldiğimde kendisini haberdar ettim. Bu ayeti bana “namazları, orta namazını, ikindi namazına devam edin ve Allah'ın huzuruna içten bir bağlılıkla durun” diye yazdırdı ve bunu Rasûlüllah (ﷺ)'den böylece işittim dedi. (Müslim, Mesacid: 27; Nesâî, Salat: 17)

Bu konuda Hafsa'dan da hadis rivâyet edilmiştir.

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir.

3250- Semure b. Cündüp (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, Rasûlüllah (ﷺ) şöyle buyurdu: “Orta namaz ikindi namazıdır.” (Müsned: 19224)

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir.

3251- Ubeyde es Selmânî (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, Ali kendisine Rasûlüllah (ﷺ)'in, Hendek savaşı günü şöyle dediğini aktarmıştır: “Allah'ım güneş batıncaya kadar orta namaz = İkindi'den bizi meşgul ettiklerinden dolayı o müşriklerin kabirlerini ve evlerini ateşle doldur.” (Buhârî, Cihâd: 27; Müslim, Mesacid: 17)

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir. Değişik şekilde Ali'den de rivâyet edilmiştir. Ebû Hassân el A'rec'in ismi, Müslim'dir.

3252- Abdullah b. Mes'ûd (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, Rasûlüllah (ﷺ) şöyle buyurmuştur: “Orta namaz ikindi namazıdır.” (Buhârî, Cihâd: 27; Müslim, Mesacid: 17)

Bu konuda Zeyd b. Sabit, Ebû Haşim, Utbe ve Ebû Hüreyre'den de hadis rivâyet edilmiştir.

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir.

3253- Zeyd b. Erkâm (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, şöyle demiştir: “Rasûlüllah (ﷺ) zamanında namazın ilk farz olduğu günlerde namaz içersinde konuşurduk, Bakara 238. âyet nazil oldu ve namazda susmak emredildi.” (Buhârî, Cihâd: 27; Müslim, Mesacid: 17)

3254- Ahmed b. Meni', Hüşeym vasıtasıyla İsmail b. ebî Hâlid'den bu geçen hadisin bir benzerini bize rivâyet etti ve şu ilaveyi yaptı: “Namazda bize konuşma yasaklandı.”

Tirmizî: Bu hadis hasen sahihtir. Ebû Amr eş Şeybânî'nin ismi Sa'd b. İyas'tır.

3255- Berâ (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, Bakara 267. ayeti hakkında şöyle demiştir: “Başkalarına vermek için özellikle kötü olanı seçmeyin!” Bu âyet biz Ensâr topluluğu hakkında nazil oldu. Hurmalarımız vardı, herkez hurmalarından az veya çok durumuna göre getirirdi. Bir kimse bir veya iki salkımın yanına gelir değneğiyle ona vurur yaş ve kuru düşen hurmalardan yerdi.

Hayırda gözü olmayan bazı kimseler de vardı ki bunlardan biri üzerinde kötü ve değersiz hurmalar bulunan hurma dalını veya kırılmış hurma dalını getirip mescide asardı. Bunun üzerine Allah, Bakara 267. ayetini indirdi: Ey iman edenler! Kazandığınız güzel şeylerden ve topraktan sizin için bitirdiğimiz ürünlerden başkaları için harcayın; özellikle kötü olanı seçmeyin, gözünüzü yummadan alamayacağınız şeyi mi bağışlıyorsunuz...? Rasûlüllah (ﷺ) buyurdu ki: Sizden birine verdiği şeyin bir benzeri verilmiş olsa onu gözünü yumarak ve utanarak alır. Bundan sonra biz elimizde bulunan ürünlerin en iyisinden getirir olmuştuk.” (İbn Mâce, Zekât: 27)

Tirmizî: Bu hadis hasen garib sahihtir. Ebû Mâlik, Gıfârlı olup adının Gazvan olduğu söylenmektedir. Sevrî, Süddî'den buna yakın bir hadis rivâyet etmiştir.

3256- Abdullah b. Mes'ûd (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, Rasûlüllah (ﷺ) şöyle buyurmuştur: “İnsanoğluna şeytanın vesvese vermesi, meleğin de ilham etmesi vardır. Şeytanın vesvesesi kötülüklere götürmek ve gerçekleri yalanlatmaktır. Meleğin ilhamı ise hayırlara götürüp hakkı doğrulatmaktır. Kim hayırlara yönelmeyi ve hakkı doğrulamayı vicdanında bulursa bunun Allah'tan olduğunu bilsin ve Allah'a hamd etsin. Kim de vicdanında şeytanın vesvesesini bulursa taşlanmış ve kovulmuş şeytandan Allah'a sığınsın.” Sonra Rasûlüllah (ﷺ), Bakara sûresi 268. ayetini okudu: “Şeytan sizi fakirlik ihtimaliyle korkutur ve size cimriliği emreder...” (Tirmizî rivâyet etmiştir.)

Tirmizî: Bu hadis Ebû'l Ahvas'ın rivâyeti olarak hasen garibtir. Merfu olarak sadece Ebû'l Ahvas'ın rivâyetiyle bilmekteyiz.

3257- Ebû Hüreyre (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, Rasûlüllah (ﷺ) şöyle buyurdu: “Ey insanlar! Allah temizdir ancak temiz olanları kabul eder. Allah peygamberlerine emrettiğini mü'minlerine de emretmiştir” diyerek Mü'minûn sûresi 51. ayetini okudu: “Siz ey peygamberler! Dünya hayatının temiz ve meşru nimetlerinden payınızı alın, doğru ve dürüst işler işleyin, çünkü ben sizlerin ne yaptığını eksiksiz bilenim.” Ayrıca Bakara 172. ayetini de okudu: “Ey iman edenler! Size rızık olarak sağladığımız iyi şeylerden nasiplenin ve Allah'a şükredin, eğer sadece Allah'a kulluk ediyorsanız.” Ebû Hüreyre dedi ki: Rasûlüllah (ﷺ), bir adamdan bahsetti uzun seferler yapan saçı dağınık eli yüzü toz toprak içinde olup elini uzatıp Ya Rabbi Ya Rabbi diyerek duâ eder; halbuki yediği haramdır, içtiği haramdır, giydiği haramdır ve devamlı haramla beslenmiştir. Böyle birinin duâsı nasıl kabul edilir? (Müslim, Zekât: 27; Dârimî, Rıkak: 17)

Tirmizî: Bu hadis hasen garibtir. Bu hadisi sadece Fudeyl b. Mersuk'un rivâyetiyle bilmekteyiz. Ebû Hazım'a, Eşcaî'li denilir ismi, Selman'dır. Azze el Eşcaî'nin azâdlı kölesidir.

3258- Ali (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, şöyle demiştir: Bakara sûresi 284. ayeti olan “... aklınızdan geçeni açıklasanız da gizleseniz de Allah mutlaka hesaba çekecektir...” ayeti nazil olunca bizi üzmüştü. Kendi kendimize şöyle demiştik: Birimiz içinden bir şey geçirecek bunun hesabı kendisine sorulacak, neyin bağışlanıp neyin bağışlanmayacağını da bilemeyeceğiz. O ayetten sonra Bakara 286. âyet indi ve bu ayetin hükmünü kaldırdı: “Allah hiç kimseye taşıyabileceğinden daha fazlasını yüklemez. Kişinin yaptığı her iyilik kendi yararına, her kötülük de kendi zararınadır.” (Tirmizî rivâyet etmiştir.)

3259- Ümeyye (راضي عنها)'dan rivâyete göre, bizzat kendisi Âişe (راضي عنها)'ya Bakara 284. ayetiyle, Nisa sûresi 123. ayeti olan: “... Kim bir kötülük yaparsa onunla cezalanır.” Ayetinin tefsirini sordu. Bunun üzerine Âişe şöyle dedi: Rasûlüllah (ﷺ)'e sorduğumdan beri bu ayetin tefsirini bana kimse sormamıştı. Rasûlüllah (ﷺ) şöyle buyurmuştu: Bu ayette geçen konu, kulun yakalandığı bir sıtma hastalığı veya başına gelen bir musibet veya kaybettiği küçük bir miktar dünyalık için üzülmesinden dolayı kınanmıştır. Sonunda kul madenin kıpkırmızı ateşten temizlenip çıktığı gibi günahlarından temizlenir çıkar. (Müsned: 24651)

Tirmizî: Âişe hadisi olarak bu hadis hasen garibtir. Bu hadisi sadece Hammad b. Seleme rivâyetiyle bilmekteyiz.

3260- İbn Abbâs (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, şöyle demiştir: Bakara 284. ayeti inince kalplerimiz o kadar sıkıntıya girmişti. O güne kadar öyle bir sıkıntı görmemiştik Ashab durumu Rasûlüllah (ﷺ)'e arz ettiler, Rasûlüllah (ﷺ)'de işittik itâat ettik deyiniz buyurdu. Allah'ta onların kalplerine imanı yerleştirdi de Allah Bakara sûresi 285. 286. âyetlerini indirdi. “Peygamber Rabbinden kendisine indirilenlere iman etti, mü'minler de iman ettiler. Onlardan her biri; Allah'a, meleklerine, kitaplarına ve elçilerine inanırlar ve O'nun elçileri arasında hiçbir ayırım yapmazlar. İşittik itâat ettik, bizi bağışlamanı dileriz. Zira tüm yolculukların varış yeri sensin, derler. Allah hiç kimseye taşıyabileceğinden daha fazlasını yüklemez. Kişinin yaptığı her iyilik kendi yararına, her kötülük de kendi zararınadır. Ey Rabbimiz! Unutur veya bilmeden hata yaparsak, bizi sorgulama! (Allah: Sorgulamayacağım buyurdu) Ey Rabbimiz! Bizden öncekilere yüklediğin gibi bize de ağır yük yükleme. (Allah: Yüklemeyeceğim buyurdu) Ey Rabbimiz! Güç yetiremeyeceğimiz yükleri bize taşıtma. Günahlarımızı affet, bizi bağışla ve bize acı. (Allah tamam öylece yaptım buyurdu) (Müslim, İman: 187)

Tirmizî: Bu hadis hasendir. İbn Abbâs'tan da değişik şekillerde de rivâyet edilmiştir. Adem b. Süleyman, Yahya b. Adem'in babasıdır.

Bu konuda Ebû Hüreyre'den de hadis rivâyet edilmiştir.