20- Kur’ân’ı Sesli mi? Okumalı Sessiz mi?...

20- Kur'ân'ı Sesli mi? Okumalı Sessiz mi?...

3167- Imrân b. Husayn (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, kendisi Kur'ân okuyan ve sonra bir bela ve sıkıntı anında okunması gereken; Bakara sûresi 156. ayetini okuyan birine rastladı ve şöyle dedi: Rasûlüllah (ﷺ)'in şöyle dediğini işittim: “Her kim Kur'ân okursa ihtiyacı olan şeyi Allah'tan istesin, çünkü ileride öyle insanlar gelecek ki: Kur'ân okuyacak ve Kur'ân'ı alet ederek insanlardan isteyeceklerdir.” (Müsned: 19029)

Mahmûd diyor ki: Bu kimse Câbir el Cufî'nin kendisinden hadis rivâyet ettiği Basralı Hayseme'dir. Abdurrahman'ın oğlu Hayseme değildir. Bu Hayseme Basralı bir ihtiyardır. Ebû'n Nasr künyesiyle anılır. Kendisinden Enes birkaç hadis rivâyet etmiştir. Câbir el Cufî'de, Hayseme'den hadis rivâyet etmiştir.

Tirmizî: Bu hadis hasendir. Senedi bu şekilde değildir.

3168- Suheyb (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, Rasûlüllah (ﷺ) şöyle buyurmuştur: “Kur'ân'daki haramları helal kılan kimse; Kur'ân'a iman etmemiştir.” (Tirmizî rivâyet etmiştir.)

Tirmizî: Bu hadisin senedi pek sağlam değildir. Vekî'a rivâyetinde Muhalefet edilmiştir. Muhammed diyor ki: Ebû Ferve, Yezîdb. Sinan er Rehavî'nin hadislerinde zarar yoktur ama oğlunun kendisinden yaptığı rivâyetler böyle değildir. Çünkü oğlu kendisinden münker hadisler rivâyet etmektedir.

Tirmizî: Muhammed b. Yezîd b. Sinan bu hadisi babasından rivâyet ederek senede “Mûcâhid'den, Saîd b. Müseyyeb'den ve Suheyb'den” sözünü ilave etmiştir. Muhammed b. Yezîd rivâyetine pek uyulmamış olup o rivâyet zayıftır. Ebû'l Mübarek ise mechul bir kişidir.

3169- Ukbe b. Âmir (رضي الله عنه)'den rivâyete göre, Rasûlüllah (ﷺ)'den şöyle buyurduğunu işittim demiştir: “Kur'ân-ı açıktan okuyan açıktan sadaka vermiş gibidir. Kur'ân'ı gizli okuyan ise gizli sadaka vermiş gibidir.” (Nesâî, Kıyam-ül Leyl: 27; Ebû Dâvûd, Salat: 17)

Tirmizî: Bu hadis hasen garibtir.

Bu hadisin manası Kur'ân-ı gizli olarak okuyan kimsenin açık olarak okuyan kimseden üstün olduğudur. Çünkü gizli sadaka vermek, ilim adamlarınca açıktan vermekten daha değerli görülmüştür. Bunun tefsirini de şöyle yapmışlardır: Kişi gizli vermek suretiyle kendisini beğenmişlikten kurtarmış olur. Gizli verilen sadaka ve gizli yapılan ibadetlerde kendini beğenmişlik hastalığına yakalanması açıktan yapılan kadar korkuyu gerektirmez.